به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، وحدت و اتحاد به معنای یکی شدن، همبستگی و همگرایی و حرکت به سوی یک مسیر واحد است و این اتحاد بنا به دستور روشن قرآن کریم دارای رحمت و برکات فراوانی برای مسلمان است، کینه‌ها را می‌زداید و الفت قلوب ایجاد می‌کند و برادری بین مسلمانان را استوار می‌کند.

وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا… إِنّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ… اتحاد و اخوت اسلامی با فهم از قرآن نیاز ضروری جهان اسلام برای رهایی از چنگال نظام سلطه است. 

قرآن کریم، با کمال صراحت به این حقیقت اشاره دارد و می‌فرماید: «وان هذه امتکم أمة واحدة، وانا ربکم فاعبدون» همانا این امت شما، امتی یگانه، و من پروردگار شما هستم، پس مرا پرستش کنید.» ربوبیت خداوند و عبودیت بندگان دو رکن اصلی مشترک یک امت واحده اسلامی می‌باشد.

امام خمینی (ره) می‌فرمایند: «اگر مسلمانان، آن عزت و عظمتی را که در صدر اسلام داشتند، بازیابند، به اسلام و وحدت کلمه روی آورند، آن اتّفاق بر محور اسلام بود که آن قدرت و شجاعت مافوق‌الطبیعه را به وجود آورد.» و مقام معظم رهبری می‌فرمایند: «وجود نبی اکرم(ص) بزرگ‌ترین مایهٔ وحدت در همهٔ ادوار اسلامی بوده است.»

قرآن کریم به عنوان کلام وحی؛ رسول خدا راعلاوه بر دارا بودن علم، عصمت، خُلق عظیم و اخلاص اینگونه اورا معرفی می‌نماید که او؛ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ بود.

حضرت محمد(ص) پیامبر رحمت وعطوفت و مهربانی برای مؤمنان و مظهر صلابت و قاطعیت در برابر دشمنان اسلام بود.

متاسفانه در جوامع اسلامی فقط به بخش رحمت و عطوف و گذشت رسول خدا(ص) توجه شده است، گویا پیامبر خدا(ص) در طول زندگی سراسر نور ورافتش هیچ عکس‌العملی در مقابل کفار ومشرکین نداشته است.

امیر بیان حضرت علی (ع) در باب معرفی رسول خدا (ص) می فرمایند «گرامی‌ترین درودها و افزون‌ترین برکات خود را بر محمد (ص) بنده و فرستاده‌ات اختصاص بده، که خاتم پیامبران گذشته، و گشاینده درهای بسته و آشکار کننده حق با برهان ودفع‌کننده لشکرهای باطل، و درهم کوبنده شوکت گمراهان است.»

دشمنان اسلام از گذشته تا بحال از تفرقه بین مسلمین بیشترین بهره مادی را برده‌اند و با نقشه‌های شوم استعماری برای عقب نگاه داشتن جهان اسلام و استثمار و تداوم سلطهٔ خود بر این کشورها از گذرگاه راهبرد نفوذ و سرکار آوردن حکام فاسد و دست نشانده و با راه‌اندازی جنگ‌های داخلی، با شعارهای کذایی هم چون، ناسیونالیزم، پان عربیسم پان ترکیسم جهان اسلام را درگیر یک جنگ فرسایشی قومی و مذهبی نموده‌اند.

بدون تردید باز یافت عزت اسلامی فقط با وحدت توحیدی میسور است و امت واحده شدن به معنای حقیقی آن یعنی پرهیز از تفرقه و قومیت‌گرایی با شعار واعتصموا بحبل الله… امکان‌پذیر است.

اتحاد مسلمانان فارق از مرزبندی‌های سیاسی و جغرافیایی و مذهبی، شامل همه مسلمانی است که اعتقاد به وحدانیت خدا و رسالت نبی مکرم اسلام (ص) دارند و خود را جزء امت اسلامی می‌دانند.

امت اسلامی با داشتن هدف مقدس و معیار و میزان عمل منطبق با کتاب الهی برای ساختن جامعه‌ای براساس عدل و قسط می‌تواند نسبت به سایر امت‌ها پیشروباشد نه دنباله رو و مقلد دیگران!

اولین گزینه عزتمندی برای جوامع اسلامی؛ تاسی از سیره پیامبر اکرم است، پیامبری که قرآن او را امام و الگو واسوه و شاهد معرفی می‌فرماید: «ولکم فی رسول الله اسوة حسنة» برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکوئی است…»

نیازها و پرهیزها درایجاد وحدت و انسجام جهان اسلام و پایبندی به آن‌ها پاشنه اشیل برای باز یافت عزت و استقلال همه جانبه برای مسلمانان و کشورهای اسلامی است که به بخشی از آن اشاره می‌نمایم:

۱- راهبرد وحدت، تمسک به قران وسیره پیامبر(ص) واهل بیت(ع) انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله وعترتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا ابداً. 

۲- پرهیز از ملی گرایی؛ قرآن می‌گوید: «ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم… بی‌تردید گرامی‌ترین شما نزد خدا پرهیزکارترین شماست.»

۳- وحدت منشا نزول رحمت است و تفرقه راهبرد شیطان است امروز ما شاهد زخم‌های بیشماری بر پیکره جهان اسلام هستیم و متاسفانه به علت تفرقه بین مسلمین هیچ اقدامی برای التیام این دردها صورت نمی‌گیرد.

۴- وحدت براساس ده‌ها دستورقرآنی یک امر تاکتیکی نیست بلکه یک امر مسلم برای استقلال همه جانبه کشورهای اسلامی است. 

۵- ایستادگی همگانی در برابر زورگویی‌های نظام سلطه و دفاع از منافع و حقوق ضایع‌شدهٔ جهان اسلام یک امر حیاتی است. 

۶- دشمن‌شناسی و آگاه شدن از ترفندها و فتنه‌های دشمن مشترک دنیای اسلام، پاد زهر در برابر استراتژی خصم است.

در پایان ضمن تبریک میلاد نبی مکرم اسلام حضرت محمد (ص) و امام جعفر صادق علیه‌السلام به همه مسلمین جهان؛ امید است که با انسجام و وحدت کشورهای اسلامی بتوانیم یکبار دیگر اقتدار اسلامی را به منصه ظهور برسانیم و جزء کسانی نباشیم که مولای متقیان حضرت علی علیه‌السلام می‌فرمایند: ما اکثر العبر و اقل الاعتبار. پندها چه بسیار است و پند گرفتن چه اندک.